1. Gießener Allgemeine
  2. Hessen

Geadenke

Erstellt:

Von: Burkhard Bräuning

Kommentare

Wann die Noacht kimmt, dann eas eas bei ihs offem Kircheowed so wäi iwerall sonst aach: dunkel, finster. Oom letzte Sonndoag woarsch ganz annerscht. Dodezou gleich mie. Earscht emo ean Bleack sereck. Wäi aich noch ea Keand woar, do deare eam die gruße Leut Angst mache fierm Friedhof. »Offem Kircheowed, do eas de aalt Lains Schuster, dear dout do noachts Struhschoauh fleacke.

« Uiiih, do moocht mear ean weire Boache ihm die Gräwer ean de ganze Kircheowed. Wäi moin Babbe gestorwe woar, do woar aich ee Juhr lang jeden Owed oom Groab. De Karl starb oom Enn voom Sommer, dann wurd’s oweds immer froier dunkel - ower do geng aich trotzdem zou eam. Do woar aich dann ealee, ean das woar mear ganz reacht. Aich deat gern merem schwätze (mach aich hau noch), ean woans ganz dunkel woar, dann wurd mear nitt gestört. Aich dearem dann eam Hirbst ea Lichtche breange, so wäi fiele annen Leut aach. Ean wann de Advent koom, dann dear aich eam ea Dannebeemche off’s Groab stean. Meat kleene Lichter dro. De nächste Sonnowed eas eas jo schu so weit. Eas eas doch ea Beald, das Symbolkraft hott: Mear breange dene, däi mear vemisse, ea wing Licht. Aich soi sicher: Das dout ihsen Leut gout, ean ihs aach.

Letzt Juhr harre mear meat so ear kleene Gruppe dann aut ganz Naues ogefange: Mear hu die Leut ogeschreawe, dass eas doch schie wier, wann oam Volkstrauerdoag of jedem Groab ea Licht stieh deet, ean mier hu dann offem Wäg ean off Mauern noch Laterne gestaalt: Eas woar ea wonnerschie Beald. Ean de Leute hotts aach gefann. Dene do owe, ean ihs häi aach.

Deas Juhr harr aich oom vegangene Sonndoag bis oweds Termine ean konnt nitt im 18 Auer offem Friedhof soi. Aich koom earscht, do wonn se schu all fott. Aich hat maich beeilt, ean wäi aich kurz fierm Friedhofsdoar woar, do guckt aich noch vorne ean woar zou Träne gerührt: Do woar ea richdich Lichtermeer fier mier: Kearze, Laterne, Groablichter - eas woar efach iwerwältichend. Eas woar ea Gedenke o alle, o die gefannene ean vemisste Soldoate ean o die Leut, däi ean de Heimat gestorwe soi: Kearn, Juchendliche, Leut eam beste Ahler, ean Leut, däi ear Läwe geleabt hu. So soll’s soi. Aich konnt mäich goar naut mie lusreise vo dem Obleack. Musik offem Friedhof eas schie. Eas braucht ower kee Trompeter. Eas braucht aach keen Kroanz. Besser eas, wann fier jeden was off soi Gedenkplatte gelegt ower gestaalt weard: Ea Ruse ower ea klee Hirbstgesteck. De Kroanz stitt fier se all, deas Gesteck stitt fier jeden Eanzelne. Däi, däi duut soi, harre ean Nome, ean der selt aach genoant wean. Dann eas deas Gedenke würdich, ganz ausgericht o dene, o däi mear denke, o jeden Enzelne. Nur dann hott ean Volkstrauerdoag ean aach ein Ewichkeitssonndoag ean Sinn. Also dann: Moan emo noch dene gucke, däi mear vemisse. Ean ea Lichtche nitt vegeasse. Ean aach ean Aachebleack Zeit meatbreange. Dann bis ean eener Woch - do fingt de Advent o. Aich freue maich droff.

Auen Kutschersch Burkhard

Auch interessant

Kommentare