1. Gießener Allgemeine
  2. Hessen

Aale Bealder

Erstellt: Aktualisiert:

Von: Burkhard Bräuning

Kommentare

Hau nur Text vo mir. Musst eamo soi. Wann Mannsleu ean moi Aaler komme, dann wean se manchmo wehmüdich. Ean dann denke se, se misste emo offschreiwe, was se ean eam Läwe so all gemoacht hu. Kann mear jo mache. Mear sellt sich ower nitt sebst so weit foanehie stehn. Dann mear eas jo nitt ealee durchs Läwe gegange. Gott sei Dank! Mear hott jo immer Leu im sich, däi meat eam gieh.

Uhne däi wier deas Läwe nur halb so viel weart. Wann nitt noch winger. Aich weann wehmüdich, wann jemand aus de Familje ean ronde Gebbortsdoach hott, ower golden Hochzeit, ower wann ea Keand gedaaft wead, wann die Kean 18 wean, wann se heuroade, wann Enkel komme, wann die Familje eenerseits grisser weard, ower oam annen Enn klenner. Aich mache dann immer emo so Filme, no ja, eichentlich eas eas mie das, was mear fröijer ea Diaschau genoant hott. Nur mett keem Gebabbel. Nee, nur Bealder ean bassend Mussik. Wan aich dann ganz ealee owends speet noch oom Compjuter seatze eann dodro ärwen, dann gitt mear deas Herz off. Ean aich deanke immer wirre o deen Satz: Ihr läiwe Kearn, wäi schneall gitt die Zeit erim. Aich knipse jo immer ean hu Dausende vo Bealder off de Festplatte. Aich neame die Bealder so, wäi se soi, meade ausem Läwe. Die Mamme mett de Schearze im, de Babbe mett soim bloe Kill, die Kean, wäi se ganze ean sich vesunke spieln, wäi se lache ean aach manchmo, wäi se draurich ean’er Ecke seatze. Däi Bealder moag aich nitt jedem weise, ower fier ea Familjefest soi se groat richdich. Se zeiche ihs, wäi mear soi: Steark, ean ach emo schwach, froau, ean dann aach emo nirrergeschlo, hibsch frisiert, ower aach emo struwwelich (das soi meistens Bealder vo mir). Aich seh moin Babbe, wäi ear ihser jingste Doachter soin Struhhout offsetzt, ean wäi ihs Klee sich freut. Aich seh moi Mamme, wäi se mead ihsen zwä gruße Deachter Riwwenkuche backt. Aich seh se mead moiner Fraa beim Plätzerchenbacke ean beim Usteräjer färwe. Aich seh ea Selfie vo moiner Fraa ean mir, wäi mear ihs emo ea poar Doag fortgemoacht huh. Do stie mear oom Meer ean keann ihs Gleack goar nitt fasse.

Dann denk aich: Mir hu Gleack, ean mir hu ea goud Läwe. Nee, ea Weltreise hu mear noch nitt gemoacht, ower mear soi noch do, ean dass eas mie weart wäi alles annere. Mear soi nitt raich, ower mear hu Kean, ea Haus, ean aach ewing Platz drimerim. Mear hu ean Hond, der ea dreu Seele eas, ean Hinger, däi ihs zeiche, wäi mear ganz entspannt de Doag erimbreange kann. Mear hu se Easse ean se Dreanke. Manchmo hu mear ean Deasbedoad, also mear deasbedien (mear streire merenanner, eatz vestanne?). Wann’s emo nitt so goud eas: Guckt aale Bealder o. Ja, se mache aach draurich, weil de Babbe naumie do eas, ean manche ean de Familje froi gestoarwe soi. Ower se zeiche aach: Mir soi häi, mear hus goud. Meistens. Ean joa, die Welt eas aus de Fuche. Ower mear soi nitt ealee meat schwiere Gedanke. Ean aich gläwe fest dodro: Eas Goare weard geweann.

Auen Kutschersch Burkhard

Auch interessant

Kommentare